هر پنجشنبه ساعت پنج دورهمی لینکدین داریم! چجوری؟ یک کافه در مرکز شهر انتخاب میکنیم، میشینیم، قهوه مینوشیم و گپ میزنیم.
بچهها، بچههای کاری و بامرام و بالغ.
جمع، جمعِ خودمونی و دوستانه و طناز!
حالا اصلا چرا؟ دلیل هر هفته جمع شدنمون چیه؟ چه ثمرهای داره؟
ارزش پیشنهادی و فلسفه دورهمی های ما روی سه موضوع استواره:
- شبکه سازی
- انتقال تجربه
- سرگرمی
بریم ببینیم که چرا این سه تا ارزش پیشنهادی ما هستن و با تلفیق کردنشون قراره چی به دست بیاریم؟
پرده اول
چرا شبکهسازی تو جمع ما ممکنه؟
شبکه سازی هم ماجرا ها دارد… قطعا با یک دقیقه صحبت و کارت ویزیت، امکان پذیر نیست!
شبکه سازی سه مرحله داره:
- شناخت
- پذیرش
- دوستی
از قدیم هم گفتن که دوست رو باید توی سفر شناخت! ما سفر نمیریم اما دو ساعت گپ زدن و بازی کردن و قهوه نوشیدن، میتونه سفر رو با مقایس کوچک تری برای ما شبیه سازی کنه.
ما توی دورهمی، نسبت به مهارت ها، توانایی ها و اخلاق همدیگه اشنا میشیم. با نقاط قوت و ضعف همدیگه اشنا میشیم و اگر این خصوصیات برای ما قابل درک و پذیرش باشن، و این پذیرش دو طرفه باشه، اون زمانه که ما یک ارتباط جدید ساختیم.
شما رو دعوت میکنم به مطالعه مقاله شبکه اجتماعی انسانی نوشته ی استاد شعبانعلی:
اینکه شما یک نفر را در یک دورهمی ببینید و یک دقیقه با او صحبت کنید، معمولاً به عنوان شکل گیری پیوند اجتماعی در نظر گرفته نمیشود؛ چون این ارتباط بسیار کوتاهمدت است.
اما اگر پس از گفتگو، شماره تلفنهای خود را رد و بدل کنید، میتوان گفت این رابطه از حد یک تماس لحظهای فراتر رفته و یک پیوند اجتماعی شکل گرفته است؛ هر چند شاید این پیوند هم به صورت جدی یا طولانی ادامه پیدا نکند.
از طرفی، افرادی که در این دورهمی باهاشون آشنا میشین، آدم حسابی هستن!
چون:
- آدمهای کاری هستن
- مستقلن
- متخصصن
- با اخلاقن
- از چند فیلتر مهم رد شدن و حالا اجازه حضور رو پیدا کردن
انتقال تجربه: مثبتِ سروتونین، منفیِ کورتیزول!
چرا انتقال تجربه انقدر مهمه؟ چرا انتقال تجربهی آمیخته با سرگرمی و دوستی مهم تره
؟
سه تا دلیل داره…
- 1. باتوجه به سطح پایین منابع آموزشی در ایران و کمبود رفرنس های مرجع و به روز، انتقال تجربه بهترین راه یادگیری و پیشرفت محسوب میشه. (حتی منتورشیپ)
- 2. وقتی شما تجربیاتتون رو به دیگران منتقل میکنید، حال خودتون خوب میشه.
- 3. و همینطور وقتی کمک بگیریم، کورتیزول (هورمون اضطراب) ما کاهش پیدا میکنه.
این ها رو از روی هوا نمیگم!
نشون به اون نشونی که مقالهی “سروتونین: تقویتکننده طبیعیِ حال خوب” از دانشگاه هاروارد در آذر 1402 منتشر شده و داغ داغه! میگه سروتونین یه هورمونه! کم و بیش شبیه دوپامینه (البته تفاوتای اساسی دارن). از خلق و خو تا هضم غذا، روی تمام بدن شما نقش داره… این هورمون روی عملکرد و واکنشهای مختلفی تاثیر میذاره، مثلا:
- افزایش تمرکز و حافظه
- ایجاد حس شادی
- بهبود زخم
- تنظیم خواب
- افزایش تراکم استخوان
- سلامت قلب و عروق
- عملکرد جنسی
چی میشه اگر سروتونین به قدر کافی ترشح نشه:
- افسردگی
- پریشانی
- نهیلیسم
- خستگی
- اعتماد به نفس پایین
- زوال عقل
سوال اصلی اینجاست👇
هورمون شادی از کجا میاد؟
پاسخ های متعددی وجود داره. اما نکته مهم در طبقه بندی کردن اینهاست! طبق آخرین تحقیقات جامعه پزشکی و پژوهشگران، بیشترین عامل ترشح هورمون شادی، کمک کردن به دیگران هست!
پس Rank یا همون جایگاه اول شد برای کمک کردن و خیرخواهی.
رنک دوم، متعلق به دایره ارتباطی مناسب (همون شبکه سازی) هست که عامل خیلی مهمیه
و در مراتب بعدی:
خندیدن –> اینو داریم
ورزش (حتی دویدن ساده!)
تجربه کردن چیزهای جدید –> اینم داریم
به یاد اوردن خاطرات خوب گذشته –> اینم داریم
سپری کردن زمان در طبیعت
ماساژ و حمام یخ
مدیتیشن (حداقل 10 دقیقه)
گوش دادن به موسیقی
داستان سرگرمی چیه؟
سرگرمی همون خنده و طنازیِ جَمعه! اگر با شبکه اجتماعی انسانی تلفیقش کنیم دوستی ایجاد میشه و اگر با انتقال تجربه تلفیق شه، پیشرفت شما رو ضمانت میکنه!
اما چرا “فان” رو به جمع اضافه کردم؟ چون ما کلی کار میکنیم! زحمت میکشیم، اضطراب رو تحمل میکنیم و حتی اگر عاشق کارمونم باشیم، آهنین که نیستیم!
ما هم خسته میشیم… باید شارژ شیم. این دورهمی، ما رو شارژ میکنه و چاشنی فان، جمع رو تبدیل به فست-شارژ میکنه…. تا جایی که میشه چند ساعت از دغدغهها دور موند!
پرده دوم
تهش که چی؟ (نتیجه گیری)
تا اینجای متن، چند تا کلمهی مهم هایلایت کردم. بیا این کلمات رو بذاریم کنار هم…
- دوست رو باید توی سفر شناخت
- آدم حسابی
- انتقال تجربه بهترین راه یادگیری
- ایجاد حس شادی
- خندیدن
- کمک کردن و خیرخواهی
- دایره ارتباطی مناسب
- تجربه کردن چیزهای جدید
- دغدغهها
با جمله سازی موافقین؟
همنشینی با آدم حسابیا و لینکدینیا، فرصتیه برای انتقال تجربه، شاد بودن، تجربیات جدید و شبکهسازی و دوستی. همچنین، تو این جمع هیچکس پرفکت نیست و همه حاضرن به هم کمک کنن. این همنشینی، فرصتیه برای فراموش کردن دغدغههامون، حتی برای فقط چند ساعت…
وایب این جمع رو خیلی دوست دارم:)